The gambler, Kenny Rogers:

                              En la víspera de un verano caliente,
en un tren con destino a ninguna parte,
Conocí a un apostador.
Estábamos demasiado cansados para dormir.
Entonces, nos turnábamos en la ventanilla
para ver  en la oscuridad.
hasta que el aburrimiento nos ganó
y comenzó a hablar.

Me dijo: "hijo, he hecho mi vida
a partir de mirar las caras de la gente.
Y sabiendo  que cartas tenían por sus ojos."
Entonces, si no te molesta que lo diga,
veo que no te queda ningún AS"
por un trago de tu whiski,
te  daré algunos consejos. "

Le dí la botella y él  bebió mi último trago.
Luego me mangueó  un cigarrillo
y me pidió fuego.
y la noche quedó muerta,
y su cara perdió toda expresión.

Dijo: "si vas a jugar el juego, muchacho,
tienes que aprender a jugar bien.
Tienes que saber cuándo "sostenerlas",
y saber cuándo "soltarlas"
saber cuándo "irte", saber cuándo hay que "apurar",
nunca cuentes tu dinero cuando estés sentado en la mesa.
Ya habrá tiempo de contarlo, cuando acabes de jugar"
Ahora cualquier apostador sabe
que el secreto para sobrevivivr:
es saber cuando "tirarlas"
y saber cuando "guardarlas"
porque cada mano es ganadora
y cada mano es perdedora.
y lo mejor que puedes esperar
es morir en tu sueño. "

Entonces, cuando terminó de hablar,
giró hacia la ventana
apagó su cigarrillo y se puso dormir.
y en algún lugar de la oscuridad,
el jugador empató.
y en sus palabras finales
me encontré con un as que me podía quedar.


También fue mítica su representación en The Muppet Show:



Por si no tiene volumen suficiente ahí va una traducción poco literal pero que, creo, recoge todo el sentido gallego del vídeo:

Paisanete.- Oes rapaz!  Migueliño non? Ti de quén ves sendo? que eu teño coñecidos na Arxentina... É igual, din por aquí que lle pegas de carallo! Pero cunha pa de 300 euros tamén a saco eu coa punta do...

Lamperti.-Vos me decís que xo sólo la saco por la pala que tengo?

Paisanete.-No, eu dicir non digo nada... aunque lo piense! Si es tan bo, sácala co que sexa.

Lamperti.-Venga pelotudo (non se escoita con claridade, tal vez diga voludo, tengo que preguntarle a Liliana), traéme la que querás!

Paisanete- A que queira? Toma, a ver si a sacas con ésta: noviña de todo, aínda non lle fixen os furados.

Lamperti- Eso es una sartén.

Paisanete.- Vásteme poñer exquisito, ata fai pouco eu xogaba cunha parecida... e nin era antiadherente! Tiñas que ver como lle pegaba, pero claro, si ó señorito non lle vale...

Miguel (para los amigos)- PERO QUE DECÍS LOCO, QUE ES UNA SARTÉN.

Paisanete.- Non podes sacala con ela ou que?

Miguel.- QUE ES UNA SARTÉN

Paisanete.- Faltan collóns...

Miguel.- Apartate pibe que la voy a poner donde la concha de tu vieja!!!!